Pisze posta siedząc w laboratorium robiąc coś czego robić nie chcę.
Studiuje kierunek, który nie daje mi żadnej satysfakcji prócz przyjemności z wkurzania prowadzących.
Postanowiłam, że zmienię kierunek od października, ale nie rozumiem dlaczego przychodzę wciąż na te zajęcia. Co mną kieruje że nie potrafię się od tego odciąć.
Tak wiele czytam na temat możliwości osiągania marzeń, całą wiedzę łatwo przyswoić, ale ciężko wprowadzić w życie.
Zaczęłam już pracować aby móc się usamodzielnić, ale jeśli tak ma wyglądać dorosłe życie to wolę tułać się po świecie i cieszyć się natura.
Totalnie nie pasuję do mnie wizja codziennego wstawania do pracy, której nienawidzę żeby mieć okazję wyjechać raz w roku na wakacje. Mówię stanowcze NIE dla takiej egzystencji.
Potrafię wymienić wiele przykładów osób, które żyją inaczej niż większość i jestem świadoma, że również szczęsliwiej.
30 kwietnia wybieram się na konferencję z Nickiem Vujicicem i resztą pozytywnych ludzi, którzy pomogą mi w uwierzyć w to, że wszystko czego pragnę, może się wydarzyć.
CONVERSATION